δίμοιρο

το (Α δίμοιρος, -ον

Μ δίμοιρον, το)

το ουδ. ως ουσ. το δίμοιρο(ν)

τα δύο τρίτα ενός συνόλου

αρχ.

α) το μισό τής δραχμής

β) το μισό τής λίτρας

αρχ.

επίθ. δίμοιρος, -ον

1. διαιρεμένος στα δύο

2. φρ. δίμοιρον ή «δίμοιρον ἔπους» ή «δίμοιρον ἐπικόν» — το δακτυλικό ακατάληκτο τετράμετρο, τα δύο τρίτα τού δακτυλικού εξαμέτρου.